Proste wybory, więcej przestrzeni, brak dylematów zakupowych – to pierwsze zalety minimalizmu jakie przychodzą mi do głowy. Rozsądnie stosowany minimalizm pokazuje jak zacząć odczuwać szczęście. Pokażę Wam dlaczego tak uważam.
Jesteśmy 8 lat temu. To moment, gdy zaczynam studia. Nie prowadzę dziennika. Bloga tym bardziej nie. Zapisuje emocje tylko w pamięci.
Skłonność do szablonowych działań albo schematyczność. Tak innymi słowami opisać można rutynę. I o ile nie brzmi to zbyt atrakcyjnie, o tyle znacząco ułatwia osiąganie celów. To właśnie o rutynie dziś będzie. A konkretniej o jej zaletach, których ma sporo.
Siedzę w ciszy. Smutno jakoś mi. Słucham muzyki a po policzkach płyną mi łzy. Samotność puka do mych drzwi.
Czasy, gdy szukałam inspiracji i nie wiedziałam czego chcę od życia dawno mam już za sobą. Teraz wybieram mądre stawianie celów i spokój jaki mi to daje.
W powszechnym przekonaniu minimalista to osoba, która żyje w niemal pustych, ascetycznych wnętrzach i odmawia sobie wszystkiego, co nie jest jej niezbędne. Prawdziwy minimalizm zaś mierzony jest tym, jak mało rzeczy potrzebujemy by przetrwać. Tylko czy aby na pewno jest to słuszne podejście?
Nie potrafię na koncercie się do Ciebie śmiać. Patrzysz na mnie nawet może. Nie wiem. Z dźwiękiem niczym jedno trwam.
Ostatnie miesiące do najłatwiejszych nie należały. Zdecydowanie potrzebowałam odpocząć od codzienności. Ponieważ rok temu wrażenia z Woodstocku były bardzo pozytywne nie spodziewałam się, że tegoroczna edycja będzie w stanie to przebić. A jednak.
Mam 27 lat. Kolejny rok minął i jest to doskonała okazja by podsumować co się wydarzyło. A przy okazji opowiedzieć o szykujących się zmianach.
Życie bez ojca dla osób wychowanych w tzw. „pełnej rodzinie” może być niewyobrażalne. Mi bez taty żyło mi się całkiem dobrze. Żeby to zrozumieć musicie dowiedzieć się jaki mój ojciec był.
